Jantje

Er was eens een haveloos ventje

Die vroeg aan zijn moeder een broek

Maar moeder verdiende geen centjes

En vader was wekenlang zoek

Ach, moedertje geef me geen standje

D'r zit in mijn broekie een scheur

De jongens op school roepen: "Jantje

Jouw billen die zien we d'r deur"

De moeder werd ziek van de zorgen

Lag stil en bedrukt in een hoek

Geen mens die haar centen wou borgen

En Jantje vroeg toch om zijn broek

Toen heeft ze haar rok uitgetrokken

De enigste die ze bezat

En ze maakte van stukken en brokken

Een broek voor haar enigste schat

Nou konden ze Jantje niet plagen

Nou waren zijn billen niet bloot

Maar voor ie zijn broekie kon dragen

Ging moeder van narigheid dood

Ze stierf van het sjouwen en plagen

Vervloekt en verwenst door haar man

Toen Jantje haar mee ging begraven

Toen had ie zijn broekie pas an