Ach Margrietje

Ach Margrietje de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet weer
Door je tranen heen zul je weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je, dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nee nooit meer terug
Ach Margrietje de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer

Zit je vaak te dromen, kun je ‘s nachts niet slapen
Denk je nog teveel aan toen
Wie zal je begrijpen, het blijft toch van ons samen
Je kunt er niet veel meer aan doen
Je leven kan al leeg zijn, in vijf jaar kun je oud zijn
Ik weet wat je bedoelt
De zon hoeft niet te schijnen, kind’ren niet te lachen
Maar denk aan wat je hebt gevoeld

Ach Margrietje, de rozen etc

Dan wil ik weer bij jou zijn, met je kunnen praten
Stil zijn om wat je zegt
Omdat jij van mij bent, je ogen weer zien lachen
Om iets wat je niet zegt
Dan kan men wel vinden, zoiets gebeurt wel vaker
Iedereen heeft zo’n herinnering
Die kreet zal wel terecht zijn, het zal je niet veel helpen
Misschien wel, als ik dit zing:

Ach Margrietje, de rozen etc.